Address Resolution Protocol

Το Address Resolution Protocol (ARP) (πρωτόκολλο επίλυσης διευθύνσεων) ορίστηκε στο RFC 826 το 1982 και χρησιμοποιείται για να βρεθεί μια διεύθυνση του επιπέδου συνδέσμου (link layer) ή διεύθυνση υλικού (hardware address) ενός ξένου υπολογιστή με βάση μια διεύθυνση του επιπέδου επικοινωνίας (network layer). Αν και το συναντάμε κυρίως με τα πρωτόκολλα IPv4 και Ethernet (το RFC 826 το ονομάζει πρωτόκολλο επίλυσης διευθύνσεων Ethernet (Ethernet Address Resolution Protocol)), το ARP μπορεί να χρησιμοποιηθεί με το IP πάνω στο ATM ή το FDDI.

Η λειτουργία του ARP μπορεί να χωριστεί σε 4 κατηγορίες:

1. Όταν ένας ξένος υπολογιστής θέλει να στείλει ένα πακέτο σ' έναν άλλο ξένο υπολογιστή που βρίσκεται στο ίδιο δίκτυο
2. Όταν οι δυο ξένοι υπολογιστές βρίσκονται σε διαφορετικά δίκτυα και επικοινωνούν μέσω μιας πύλης/δρομολογητή (gateway/router): π.χ. Α → B
3. Όταν ένας δρομολογητής πρέπει να προωθήσει ένα πακέτο ενός host μέσω άλλου δρομολογητή: π.χ. B → C
4. Όταν ένας δρομολογητής πρέπει να προωθήσει ένα πακέτο ενός ξένου υπολογιστή προς έναν άλλο, ο οποίος βρίσκεται στο ίδιο δίκτυο: π.χ. C → D

Η πρώτη περίπτωση ισχύει όταν δυο host βρίσκονται στο ίδιο φυσικό δίκτυο (physical network, π.χ. συνδεδεμένοι με ένα καλώδιο Ethernet), κατά συνέπεια επικοινωνούν απευθείας, χωρίς την μεσολάβηση δρομολογητή. Οι υπόλοιπες τρεις είναι οι πιο κοινές στο Διαδίκτυο εφ' όσον δυο ξένοι υπολογιστές χωρίζονται σχεδόν πάντα από πάνω από τρεις κόμβους.